Mangochi-Liwonde

Mangochi + Liwonde

...eindelijk was het dan zo ver, vrijdag 6 juli, de dag dat we met z'n 3en naar een strandfeest in Cape Maclear zouden gaan...maar dat liep (voor mij) net even wat anders. 'S ochtends pakten we de minibus naar town, maar ik moest er halverwege uit om even wat brieven te posten, en ik zou de meiden dus weer ontmoeten bij de grote minibusstop. Ik uitgestapt en richting postkantoor gelopen. Waarom was vanavond dat strandfeest ook alweer? O ja, het is Independance Day...en dan is dus ook het postkantoor dicht. Balen. Gelukkig stond er een mannetje voor enveloppen en postzegels te verkopen, dus heb ze nog kunnen posten. Het duurde alleen effe wat langer, ook omdat er een kerel bij stond die ineens vond dat ik hem 2000 kwacha moest betalen omdat ik de spullen die ik zelf gekocht had op de bus wou doen...no way josé. Brieven op de bus, en richting bus stop. Nou is het van het postkantoor naar de busstop een beetje ver, en ik heb het niet vaak gelopen, en de mensen die mij een beetje kennen weten dat mijn richtingsgevoel nou niet bepaald uitmuntend is...en jawel hoor; verdwaald op weg naar de busstop. Effe de meiden gebeld dat die alvast konden vertrekken, en ik ging lekker op mn gemakkie rondbanjeren, op zoek naar die busstop. Na een half uur werd ik het wel zat, dus maar een keer om de weg vragen. Gelukkig wil altijd iemand je wel helpen, dus deze aardige man bracht mij naar de busstop. Daar een lekkere grote bus uitgezocht, waar ik ook nog eens voorin zat, met plek genoeg voor zowel mijn uitgestrekte benen als mijn rugtas, oftewel, dit zou een heerlijk ritje worden; op naar Monkey Bay!!!

De bus vertrok rond 11en schat ik, en we reden lekker door. Op zich ging het wel, maar na een tijdje ging de koppeling een beetje haperen. Maar, iets is hier pas kapot als het echt helemaal niets meer doet, dus de chauffeur beukte gewoon net zo hard met die koppeling tot ie elke keer weer ging rollen...en dat ging natuurlijk een keer fout. Ja hoor: bus stilgevallen, in de middle of fokkin nowhere. Uitstappen allemaal dan maar, Boards Of Canada op (muziek), en wachten op het volgende busje...moest lukken. Dat viel helaas een beetje tegen. De meeste mensen in onze bus moesten naar Blantyre/Zomba en die bussen kwamen wel langs, maar de mensen voor Mangochi/Monkey-Bay (ik en nog zo'n 15 anderen) konden de overvolle bussen niet meer in. Dan maar ff wat drinken daar halen en rustig aan relaxen...als enige azungu. Ik die winkel in, loop terug...heuj, nog een azungu! Een wat ouder vrouwtje, die een beetje wanhopig probeerde iedere auto te laten stoppen om mee te kunnen...blijkbaar had ze haast ofzo. Na een tijdje kwam er dan eindelijk een busje voor monkey bay aan, maar die zat al bijna vol. Iedereen er op af rennen, ook het azungu vrouwtje, die vervolgens heel wanhopig probeerde die bus in te komen, armen alle kanten op zwaaiend, getergd kijkend en bijna rood wordend om maar die bus in te kunnen komen. Deed me een beetje denken aan wat mijn moedertje zou doen in een dergelijke situatie, afgezien van het feit dat deze mevrouw niet aan het godverren was.

Ik was uiteraard weer te laat, dus busje reed weg, zonder ikke en nog een paar anderen. Dan maar wachten op het volgende busje...ik maar denken ''busje komt zo'', maar dat viel tegen. Het werd donker...en koud...en we bleven maar met zo'n 7 man over. Een paar lokale jongens kwamen nog even een mand vol met gloeiende kolen brengen om ons warm te houden, wel erg lief. Niemand sprak fatsoenlijk engels, dus ik was als enige azungu gestrand in the middle of nowhere tussen een paar Chichewa pratende mensen. Op zo'n moment wil je ook niet echt foto's gaan maken ofzo, dan wil je gewoon een beetje bij de groep horen, en dat lukte op zich aardig. Na flink lang wachten kwam er dan eindelijk een grote, volgeladen, open truck langs waar we ook op konden. Spullen erop getild, en lekker gaan zitten tussen de grote balen rijst en grote zakken kleren, in het donker, kijkend naar de mooie sterrenhemel...had wel iets, zo. Later nog 2 van die trucks gepakt, onderweg nog ff gestopt bij een Monikkencentrum waar ik even de WC wou gebruiken (zie foto), en door naar Mangochi. Daar gestopt bij een armzalig resthousje wat de Bradt gids nog niet eens waard was, spullen gedumpt, en te horen gekregen dat ik met 2 andere jongens op een eenpersoonskamer moest gaan slapen. Met 1 van de 2 nog ff wat avondeten wezen halen en biertje wezen drinken, en daarna maar richting kamer.

Nou was het bed wel groot genoeg voor 3 man, maar om nou echt te zeggen dat ik zin had om met 2 negers het bed te delen...niet echt. Gelukkig werd het antwoord gauw gegeven, 1 ging op de grond slapen, 1 ging gewoon feesten, en ik kon het bed gebruiken. Hele brakke nacht gehad (licht en geluid in overvloed), en de volgende dag opgestaan om Mangochi maar eens te gaan bekijken. Maar eerst; ontbijt en WC. Ontbijt hadden ze niet bij onze resthouse, en de WC zag er zo extreem ranzig uit dat ik een andere wou gaan zoeken. Kwam een filling station tegen, en daar hadden ze een WC, maar ik moest zeg maar meer dan plassen en ze hadden geen WC papier, dus dan maar even langs de supermarkt. WC papier gehaald, en daar liep ik dan, als eenzame, ongewassen, brak-van-de-slechte-nacht-eruitziende azungu met rugtasje, met in de rechterhand een flesje water en in de linkerhand een WC rol, door de straten van Mangochi. Heeft er denk heel stom uitgezien. Grappig is wel dat hoe simpeler je eruit ziet, hoe meer de lokale bevolking je ziet als ''1 van hun''. Een man zei zelfs nog dat ik een azungu was die zwart was van binnen...op zich geen compliment ofzo (zwart is niet beter dan blank, en nee, andersom ook niet), maar wel erg leuk om te horen. Maar goed, schijten, en doorzoeken richting ontbijt. Zo gezegd zo gedaan, en voor ik het wist was het 10 uur, en ik had om 12 uur afgesproken met de meiden op het bus station (die zouden dan terug komen van Cape Maclear). Dan maar even die 2 uur cultureel invullen door de oorlogsbegraafplaats te bezoeken...maar dat stelde ook niet echt veel voor. Sowieso viel er in Mangochi weinig te doen, al vond ik de hele atmosfeer daar wel erg relaxed, dus dan maar even een Colaatje halen en chillen.

En ineens tikte Jozef me aan, de Christen van de parish waar we vandaag mee hadden afgesproken. Had me herkens aan mijn manier van lopen (goh). Met hem even wat wezen drinken, en even snel naar zijn zwagers huis geweest om wat te eten. Hoorde van de meiden dat het nog wel een uur of 2 later kon worden, dus we hadden tijd om effe door Mangochi heen te lopen, en ff te kijken bij de plekken waar Jozef vandaag de dag bezig was. Later maar een keer de meiden op gaan halen, en toen met z'n 4tjes door Mangochi heen gestrolld. 'S middags effe lekker aan de Shire river bij een leuk barretje met z'n 5en inmiddels (de zwager was er ook weer bij) wat greens gaan drinken, een beetje genieten van de omgeving, en een beetje bijpraten.

Op zich erg gezellig, maar je krijgt na een tijdje toch wel honger, dus we moesten maar eens gaan eten. Op zich best lekker gegeten, en daarna op naar Liwonde. Jozef zijn zwager kon ons wel brengen in zijn pick up. Ik ging voorin, en de meiden met een paar andere wakuda's (zwarten) in de achterbak. Eenmaal aangekomen in Liwonde was het al te laat om door te rijden naar het park zelf, dus we zijn gaan slapen bij het Liwonde Town Lodge. Ingecheckt, hele mooie kamer gekregen (een opluchting na dat gare kutkamertje van mangochi) en, jawel, hete douches!!! Na 2 weken koud douchen mocht ik eindelijk weer...hemels! Mijn douche had echter al het warme water opgemaakt, de meiden hadden pech...maar die hadden in Cape Maclear nog warm gedoucht (ik had die dag in een armzalige geïmproviseerde koude kutdouche moeten douchen in Mangochi), dus jammer dan. Had echt een heerlijk bed bij die lodge, dus heb een heerlijke nacht gehad, en de volgende dag op naar Liwonde National Park!

Mijn was moest nog gedaan worden dus ik zou wat later weggaan dan de meiden, en die vertrokken alvast om een fietstaxi proberen te pakken naar het park. Ik denk dan ga ik Liwonde zelf maar even bekijken, dus even een beetje gaan rondlopen in het dorpje...en ineens kwam ik de meiden weer tegen. Hadden niet zo'n geluk met vervoer, dus besloten om dan toch maar met z'n 3en te gaan. FF wat vlees gehaald voor de braai (BBQ) die avond, en gewacht tot de meneer van Chinguni Hills (waar we zouden gaan slapen) ons op kwam halen. Leuk Indiërtje in een echte safarijeep, en op naar het park! Chinguni Hills was echt schitterend, zeker onze tentjes, eerst ff een beetje zitten genieten van de omgeving daar, en daarna met een kanootje mee de Shire op voor een beetje safarigevoel. Er bleek nog een stel mee te gaan, en verdomme, Nederlanders! Je komt ze echt overal tegen. De kanotocht was erg mooi, eerst door een moerassig stukje, daarna door de rivier zelf, hier en daar wat hippo's, mooie vogels, en dat hele kanogevoel was gewoon erg cool.

Later weer even terug naar onze hutjes om onze braai aan te steken voor een beetje lunch (kan ook goed voor het kanoën geweest zijn). Lukte uiteraard niet, ff iemand meegesleurd, en lekkere lunch gehad. Volgens mij was het braaien toch voor de kanotocht, want dan daarna kanoën, daarna een beetje rondhangen en genieten, en 's avonds weer lekker braaien, inclusief compleet mislukte kip (een hele kip in 1 keer op de BBQ gooien is geen goed idee). Maar later werd hij op zich wel lekker. 'S avonds nog een beetje rondgehangen, relaxte bankjes, mooie sterrenhemel, rustgevende geluidjes van de kikkers (en bomen die losgetrokken door waarschijnlijk olifanten), het was echt shitterend daar. 'S avonds nog een beetje zitten praten met z'n 3en, en lekker de koude nacht in in m'n knusse hutje. Op naar de volgende dag.

En die dag zouden we lekker voor een morning game (wildlife) drive gaan. Een paar anderen inclusief de Nederlanders van gisteren gingen lopen, maar wij pakten weer een auto. Gelijk buiten het park werd het al leuk; er was een olifant verstoten van de groep, en die was niet helemaal blij...zeker niet toen wij er langs reden. Even later stapten we uit om wat dichterbij te komen, maar toen hij ineens gevaarlijk werd moesten we even terug rennen naar de auto om ervoor te zorgen dat het niet al te gevaarlijk werd. Dat was wel leuk aan dit park; er waren veel meer mooie dieren in South Luangwa, maar Liwonde was veel natuurlijker, veel meer met rust gelaten, en dus ook veel minder gewend aan mensen. Gevaarlijker dus. Later nog een groep olifanten tegengekomen, uiteraard bavianen en impala's enzo, en ook de stukjes dat we gingen lopen waren erg tof. Kwamen ook nog een groep olifanten tegen tijdens het lopen, en de gids had nog gezegd dat we stil moesten zijn, maar ik kon het weer niet laten om ff wat te zeggen, gids gelijk pissig...hehe, typisch. Later maar eens terug richting auto, en nog een beetje mooi rondrijden.

Eenmaal terug gekomen bij Chunguni waren ook de Nederlanders klaar met hun loopsafari, dus ben even bij ze gaan zitten, en we hebben effe gepraat over wie wat gezien had. Ik wist dat de meiden vandaag weg wilden, maar op zich wilde ik nog wel een dagje blijven. Gelukkig kon ik best met die Nederlanders over weg, dus ik dacht ik blijf gewoon nog een dagje met hun rondhangen. Meiden naar huis, en wij 's middags een beetje met z'n 3en rondgehangen bij Chunguni. Op een gegeven moment wouden we toch effe wat gaan doen, dus we zijn de heuvel gaan beklimmen. Tussen de stenen huppelend en uitglijdend, best moeizaam om hoog te komen...maar hoe hoger we kwamen, hoe mooier het uitzicht wel werd. Dus maar goed doorzetten, tot we na iets van een uur eindelijk iets van een top hadden bereikt, en we maar afgesproken hadden dat we gingen doen alsof dat de top was zodat we nog het in ieder geval het gevoel hadden dat we iets bereikt hadden. Uiteraard foto's gemaakt van de uitzichten, en na een tijdje maar weer richting beneden omdat we wel voor het donker beneden wilden zijn.

Eenmaal terug beneden aangekomen wilden we nog even de zonsondergang zien vanuit het boomplateautje, maar we dachten dat we al dat we te laat waren. Bleek niet zo te zijn, dus rennen richting plateau...en jawel, we waren nog goed op tijd! En daar, in dat boomplateautje, tijdens zonsondergang kijken over de Shire river, met hippo's hier en daar, geluiden van weet ik het hoeveel dieren, die heerlijke bosgeur in je neus...daar drong pas echt het Afrika gevoel door. Iets wat ik in South Luangwa eigenlijk veel minder gevoeld had, ook al waren daar de dieren wel veel mooier. Dus leek gewoon een stuk echter, een stuk meer met rust gelaten. Schitterend park was het eigenlijk, ondanks de wat weinige dieren.

Heb die dag trouwens lunch gehad bij de lodge gewoon, en ook avondeten gingen we bij de lodge. Tijdens lunch hadden we met z'n 3tjes gegeten (vegetarish, en ik had een vegetarische quiche...gadverdamme), dus we verwachten een rustig dinner, maar ineens was er een man of 12. Onder andere een Nederlands stelletje met 3 kinderen, erg leuk mee zitten praten, de man was arts in Malawi, de vrouw werkte voor een gezondheidsdienst, en ook de kinderen (leeftijden 4, 8 en 10 schat ik zo) hadden al leuk mee gereisd, en erg grappige kindjes. De man en de zoon (10) gingen ook mee met de nightdrive die wij met z'n 3en al hadden geregeld, dus het werd een echt Nederlands ritje. Op zich had ik al niet heel veel er van verwacht, omdat de night driver in South Luangwa al niet heel veel waren, en qua dieren was het niet heel spannend. Wel was de hele atmosfeer van het park hier stukken gaver dan in South Luangwa, en het werd echt een heerlijk ritje. De sterrenhemel die avond was ook echt de mooiste die ik ooit gezien had, en de gids heeft ook nog even uitleg gegeven over wat we daar boven allemaal zagen. Hoe we door pijlen te trekken tussen 6 sterren altijd het zuiden konden vinden, waar de sterrenbeelden zaten...en afgezien van een hele mooie, zwart-blauwige lucht zonder enig wolkje waren er ook hele lichte velden in de hemel. Dat was de melkweg, iets wat je in NL nooit zou kunnen zien, en hier zag je hem heel duidelijk zitten...echt prachtig, jammer dat je daar dan weer geen fatsoenlijke foto van kunt maken.

Maar qua dieren was het op zich ook wel cool. Een paar slapende hippo's wakker gemaakt, en van heel dichtbij zien weglopen (gruwelijk logge beesten zijn het toch), een hele mooie, grote, zeldzame uil gezien, die als een typische uil lekker z'n hoofd ronddraaide en heel stoer z'n witte oogleden langzaam over zijn grote zwarte ogen haalde zo nu en dan, paar genet katten zien weg rennen, 2 sevet katten van erg dichtbij heel mooi zien liggen, met hun cheetah achtige schilderingen en schattige snoetjes...ook op dat gebied hadden we niets te klagen. Maar later gingen we toch weer terug naar Chinguni, want aan alles komt een eind.

De Nederlanders sliepen in een tentje, en de vorige nacht was het meisje (24) heel bang geworden van het geluid van de bomen die uit de grond getrokken werden...ze dacht dat er heel dichtbij olifanten waren. Was ze echt doodsbang van, en om echt broekplassen te voorkomen hadden ze besloten om hun tentje deze nacht 2 meter voor mijn tent neer te zetten, zodat ze zodra ik begin te schreeuwen omdat er een olifant op me staat wakker konden worden en weg konden rennen. Nog een beetje na liggen praten met z'n 3en, en weer lekker de koude nacht in in onze hutjes.

De volgende dag vertrokken we dan toch echt. Nog even ontbeten, nog even genoten van de omgeving, nog even foto's gemaakt, nog even nagepraat samen met het andere Nederlandse gezinnetje, en dan toch maar echt eens vertrekken. Syl en Dirk (dat stelletje) gingen naar Cape Maclear, en ik terug naar Lilongwe, maar eerst zijn we samen terug gebracht naar Liwonde Town. Daar nog even e-mail adressen uitgewisseld om de foto's door te sturen, en om nog een keertje af te spreken op Lowlands (bleek dat we daar alle 3 heen gingen) (hoe zit het eigenlijk met mijn kaartje daarvoor?). Daarna wegen gescheidden, en ik in de minibus terug naar Lilongwe. De rit was een stuk rechtlijniger, en ik was al snel in Lilongwe. Daar eindelijk van wat gasten bij de busstop Chibuku geprobeerd (maïsbier dat je moet schudden voor gebruik), en GADVERDAMME!!! Zo zuur, zo smakeloos, zo ranzig...nee, dat doen we niet meer. Nog even zitten praten met irritante gasten van de souvenirsmarkt, en terug naar mijn kamertje in Likuni. Dit was allemaal vandaag dus (dinsdag).
Op de parish niet veel meer gedaan, filmpje geprobeerd te kijken (Norbit, maar film haperde alle kanten op), en bezig geweest met foto's sorteren, foto's benamen en verhaal schrijven. Voorlopig moet ik even flink aan het werk voor het project, want we hebben nog maar een maand te gaan, waarvan er nog 1 week naar de Victoria Falls gaan en 1 week naar Mount Mulanje. Nog 2 weken full time werken te gaan dus. Stevig doorzetten, maar dat komt wel goed, morgen weer even flink internetten, flink informatie opzoeken, flink mailen, en we kunnen weer even verder. Weet niet wanneer we naar de Falls gaan, denk dat ik ervoor nog wel een berichtje upload, zo niet dan wordt het volgende verhaal + foto's echt geweldig, heel erg veel zin in de Falls. Misschien ook nog bungeejumpen of raften, en sowieso veel rondlopen en zwemmen...wordt gruwelijk!!! Tot zover dit inmiddels weer 4 pagina's lange verhaal, ik vind het elke keer weer jammer om de verhalen te schrijven omdat ik toch weer zoveel mooie momenten en gevoelens vergeet te vermelden, maar volgens mij heb ik de belangrijkste er wel weer uit kunnen vissen. Maak deze pagina nog even vol (staat toch netter), en dan ga ik toch echt stoppen, morgen even uploaden, en ik hoop weer veel leuke reacties te lezen. Ja, dit is toch echt de laatste regel, adios amigos's! (ff pagina volmaken) !!!!!