Safari

De safari

Maandag was het dan eindelijk zo ver; we zouden eindelijk naar South Luangwa gaan in Zambia, op safari! We zouden om 08:30 opgehaald worden door de man van Land & Lake safari’s, maar om 08:00. De meiden waren al klaar, dus ik heb me even gehaast en we zijn in de (luxe) jeep gestapt, op weg naar het kantoor in Lilongwe. Daar betaald ($375 dollar voor 4 dagen, exclusief $50 park fee’s), kennis gemaakt met de mensen met wie we zouden gaan (3 Amerikaanse vrienden en een Iers stelletje), en ons wederom geïnstalleerd in de jeep. Op naar Zambia! Onderweg nog ergens gestopt om even te lunchen, ook nog ergens bij een supermarktje gestopt om inkopen te doen, en toen verder richting de grens. Malawi uit was geen probleem in, Zambia wel. Gezeik met de visa’s en mijn gele koorts inenting, $25 meer moeten betalen voor mijn visa, en toen konden we door. Onderweg nog gestopt bij een vliegveldje in the middle of nowhere waar ik de eerste dieren al zag (zie foto) voor even een plaspauze, en toen door naar Marula Lodge. Hier aangekomen zijn we eerst even in onze kamers geïnstalleerd, en daarna zijn we bij de Luangwa rivier gaan zitten op een aantal bedjes. Dit was echt schitterend, om je heen hoorde je het gebrul van nijlpaarden en het gezoen en getsjierp van duizenden insecten, en in de rivier waren nijlpaarden aan het zwemmen. We hebben met een verrekijker getuurd naar de ongelofelijk grote, logge, lompe beesten genaamd hippo’s (nijlpaarden), en we konden niet wachten op wat we de komende 2 dagen allemaal mee zouden maken. Nog even gegeten, en vroeg naar bed, want om 06:00 zouden we de jeep pakken voor onze eerste game drive.

Volgende dag, 05:00, de wekker gaat. Wakker worden, gezamenlijk ontbijten, en in de safari auto stappen. Een gave open auto met een aantal banken waar we heerlijk op konden zitten en onze spullen op konden dumpen. Daar gaan we! Het was een klein stukje rijden van de lodge naar het park, dus de eerste paar minuten verwachten we niets. We waren net het terrein van de lodge af, en in de bosjes dacht ik dat ik een giraffe zag, maar hij stond doodstil dus ik dacht dat het een standbeeld was. Even later hoor ik de Amerikanen zeggen ‘’Look, it’s a giraffe!’’…en verdomd, dat beest leefde! Echt op 8-10 meter afstand van de auto stond hij daar, doodstil, alsof hij aan het poseren was voor ons. Zo’n groot wezen op stelten met een idioot lange nek die dat lieve, mooie, doch grote hoofd moet dragen. Wat een prachtig gezicht. Uiteraard alle fototoestellen gelijk uit de pockets, en na 3 foto’s waren mijn batterijen alweer leeg. Gelukkig had ik Claire en Robin nog. Na even gekeken te hebben naar dit schitterende beest, en daarna bedacht te hebben dat zo’n stilstaande, poserende giraffe toch best saai is, zijn we doorgereden naar het park. De zon kwam net op, en de eerste rit in het park was echt gelijk al magisch. Om eindelijk al die uren Animal Planet in het echt te kunnen meemaken, schitterend! Na een beetje rondgereden te hebben, en kennis gemaakt te hebben met de ‘’standaard’’ dieren in het park (impala’s, puku’s, waterbrucks, bavianen, …) (die overigens ook schitterend zijn, vooral de vrouwelijke impala’s met hun smalle hoofdjes en grote oren) zagen we in de verte een olifant. Eindelijk! Het was zo ver...ik was al helemaal tevreden met de afstand van toen ongeveer 30-40 meter, maar de gids bleef maar dichterbij rijden…en dichterbij…en dichterbij…tot we op zo’n 10-15 meter van de olifant waren. Daar stond hij, even groot als ik me altijd al had voorgesteld, ons bijna te negeren, een beetje rond te lopen, boompjes uit de grond te rukken…alsof wij er helemaal niet waren. O wat was dit prachtig, zo dichtbij bij zo’n gevaarlijk, groot, berucht dier, en het gewoon te kunnen observeren, te kijken wat zo’n olifant nou uitspookt de hele dag. Dat we allemaal compleet onder de indruk waren mag duidelijk zijn, en even later komt er ook nog een andere voorbij (waarschijnlijk de man of vrouw) en iets wat op een kindje leek, en ze lopen ons gewoon voorbij, schijnbaar zich compleet onbewust van het feit dat er 8 mazungu’s (lokaal woord voor blanken) op dat moment al hun aandacht op hun hadden gevestigd. Na dit geweldige moment moesten we toch echt door, dus we gingen doorrijden. Onderweg nog van alles en nog wat gezien, waaronder uiteraard zebra’s, en dat zijn echt met stip de meest rare beesten die ik ooit in mijn leven heb gezien; een giraffe is er niets bij. Kijken naar een zebra is alsof je zit te kijken naar een wandelend abstract schilderij van zeg een Picasso, met die ongelofelijk stomme zwarte en witte strepen over heel zijn lichaam, groter bij bijvoorbeeld de dijen, en steeds kleiner bij de voeten bijvoorbeeld. Tel daarbij op die hanekam die bij zijn hoofd begint en daarna richting lichaam trekt, het stomme ezel achtige hoofd, en als toppunt hun zwarte pluimpje wat een staart moet voorstellen en wat ze de hele dag heen en weer lopen te zwiepen (heb ik nog een leuk filmpje van), en je weet gewoon simpelweg niet wat je ziet. Wat een maffe wezens, maar wel heel leuk om naar te kijken, vooral als ze in een kudde zijn, die stomme strepen overal, en allemaal lopen ze met hun staart te zwieperen…om het kort samen te vatten met de woorden van Nate, 1 van de Amerikaanse jongens; ‘’That is one weird looking animal.’’ Niet veel later kwamen we ineens bij een groepje van zo’n 6 giraffes. Dit was veel beter dan die eerste, deze 6 waren gewoon lekker aan het doen wat ze altijd doen. 2tjes hadden zich afgezonderd van de groep en waren ergens achter de bosjes, alsof ze zich probeerden te verstoppen (en giraffes die zich verstoppen is zeg maar zoiets als mijn vader die een overheerlijke wokschotel voor mij maakt; verspilde moeite), 3tjes waren aan het ‘’vechten’’, en 1 stond een paar meter van de 3 af, en terwijl de 3 hun hoofden met die lange nek tegen elkaar aan zwiepten, wat dan vechten moest voorstellen, stond die er ander erbij met een blik van ‘’Whatever’’. Schitterend. Over die eerste drive weet ik even snel niets meer te vertellen, het mag duidelijk zijn dat die olifanten echt het meeste indruk op me hebben gemaakt, en ook giraffes en zebra’s zijn echt geweldige beesten. Rond 12:00 weer terug naar de lodge, lunchen, de rest van de middag een beetje bij de lodge rond gehangen (en zelfs die tussenmomentjes kunnen schitterend zijn, ik ben bijvoorbeeld even naar beneden gelopen bij de rivier, daar me heerlijk genesteld tussen de boomwortelen, op het zand, luisterend naar een CDtje van Underworld en kijkend naar de hippo’s die een beetje ronddreven; genieten!), nog even wat gegeten, en om 16:00 weer erop uit voor de night drive.

Eerst nog een beetje rondgereden en aapjes zitten kijken, onder andere, en bij zonsondergang gestopt bij een mooie plek om even wat thee te drinken en wat te eten. Op dat soort momenten is het gewoon het mooiste om je even af te zonderen van de groep, verrekijker mee, en gewoon rondlopen en rondkijken. Geweldig. Toen weer de auto aan, en de schijnwerper erbij om te dieren te zien. Helaas werd de night drive een beetje een teleurstelling. Afgezien van de standaard impala’s en puku’s hebben we niet heel veel gezien, nog wat genet’s (soort kleine katachtigen, wel gaaf), hazen, en wat wel heel gaaf was was een hyena. Eigenlijk wilde ik echt een hyena horen lachen (real-life Hangars Liquides 13 A kant, voor de mensen die weten wat dat betekent), maar ook om zo’n beest te zien lopen was al gruwelijk. De indruk die de hyena op mij maakte is echt alles wat ik ervan verwacht had; een geniepig beest, compleet egoïstisch, en op zoek naar een maaltje wat hij kon weg pikken. Zo kwam hij op mij over. Afschuwelijk lelijk ook, maar wel gaaf. Later weer terug naar de lodge, gegeten, beetje gehangen, en weer vroeg naar bed voor onze volgende drive, wederom om 06:00.

Wakker geworden, ontbeten, en er weer op uit. Dit keer stond de grootste verassing ons al voor het park op te wachten. Op weg naar het park zagen we een paar wakuda’s (lokaal voor zwarten) langs de weg, en de gids ging langzamer rijden, en de mensen liepen achter de jeep mee, om zich ergens voor te verstoppen. Wij wisten niet helemaal wat er aan de hand was, maar na een paar meter hadden we het door; er stond een werkelijkwaar gigantische olifant in de bosjes langs de weg, en die zou gevaarlijk kunnen worden als die mensen er langs zouden lopen, dus ze verstopten zich achter de jeep. Toen zij er voorbij waren konden wij terug om beter naar de olifant te kijken. Eerst waren we op zo’n 15 meter afstand, wij op de weg, en hij in de bosjes, maar hij liep uit de bosjes en richting ons. Toen hij echt dichtbij kwam zijn we toch een klein stukje doorgereden, maar hij stond echt belachelijk dichtbij, ik schat zo’n 5-7 meter. Je kon alle randen in zijn slurf zien, het stof op de slagtanden, de manier waarop zijn nagels aan zijn voeten zaten…hier zou je echt uren naar kunnen kijken. Weer waren we allemaal echt compleet onder de indruk, zo’n gigantisch beest zo dichtbij, en zo kalm. Daarna weer doorgereden, wij nog allemaal compleet onder de indruk, het park in. Weer uiteraard de zebra’s en impala’s, en deze keer ook wat meer aandacht besteed aan de vogels. Vooral tijdens en na de ‘’break’’ werd het interessant. Bij deze theepauze ben ik even een stukje weggelopen, een boom ingeklommen, heb mijn verrekijker gepakt, ben even lekker ervoor gaan zitten, en zitten staren naar een paar giraffes die in de verte blaadjes van de bomen aan het eten waren. Prachtig hoe die beesten daarvoor gebouwd zijn, echt leuk om naar te kijken. Even later kwam er nog een hele kudde buffels uit de bossen lopen de grote open vlakte op waar wij waren, en die zijn we later van dichterbij gaan bekijken. Het waren er echt meer dan 100, ook met impala’s ertussen en de giraffes nog in de verte…dit was Afrika!!! Nog wat meer rondgereden, iedereen hoopte eigenlijk op een leeuw, maar die hebben we weer niet gezien. ’S Middags nog naar een kledingbedrijfje geweest waar ik een paspoorthoudertasje en een sleutelhanger heb gekocht, en toen weer terug voor de night drive. Deze viel weer tegen, wel een hyena of 2, maar geen leeuw, waar eigenlijk iedereen nog op zat te wachten. Maar de olifanten, zebra’s, giraffes en alle andere beesten hadden deze safari voor mij (en ook voor de anderen) al compleet de moeite waard gemaakt.

De volgende morgen ontbeten met een full english breakfast (en dan voor mij uiteraard alleen de eieren en het spek), en toen weer richting huis. Eerst gingen we de Amerikanen en Ieren nog afzetten, en op de rest van de terugreis hadden we de jeep heerlijk voor ons 4en (ik, Claire, Robin en de gids). ’S Middags thuis gekomen, en even heerlijk op bed gaan liggen, en bedacht wat we allemaal gezien hadden. Echt een absoluut hoogtepunt van mijn tijd hier in Malawi tot nu toe (ook al was het niet in Malawi).

Maar ook na een safari gaat het leven gewoon door, dus zal gelijk maar even vertellen wat er sinds donderdag nog meer gebeurt is. Heb bijvoorbeeld die middag nog een rare middag in Town (Lilongwe) gehad. Ik had een gozer genaamd Axel beloofd om eens naar de studio te gaan kijken waar hij zijn muziek op liet nemen, en de 3 landbouwmeiden hebben zich helemaal gemengd tussen het Malawiaanse volk, dus ik dacht dat ga ik ook eens proberen. Ben nu al een aantal keer alleen in Lilongwe in de meest arme straatjes geweest, en ik voel me daar compleet veilig, dus dat zit wel goed. Ik zag die gast nu weer, en heb eerst nog even mijn breadreaster (Bert Visscher, herinner je je hem nog?) laten ombouwen, en toen met die gast richting zijn studio. Wel gaaf, beetje van zijn muziek gehoord, saaie, doch relaxte reggea, wel geinig. Daarna nodigde hij me uit om even naar zijn buurt te gaan, en ik ben met hem meegelopen. Daar aangekomen even gehangen in een klein hutje met een DJ die een beetje casettebandjes stond te spelen en een paar gasten die lokale tequila aan het drinken waren, even meegedaan, wel gezellig. Daarna nog een beetje rondgekeken daar naar een lokaal wijnmaak mechanisme, ook nog even geproefd, en daarna even naar zijn huisje geweest, om binnen even te zitten, beetje muziek te luisteren, en wijn te drinken (nou ja…wijn…groot woord). Nog wat foto’s gezien van zijn zoon die hij had met een Engelse vriendin, wel leuke middag geworden. Rond 16:30 wou ik weer terug naar de parish, dus hij heeft me begeleid naar de busstop. Toen ik de bus wou pakken, kwam hij er ineens mee aanzetten dat hij nog wat terug verwachte. Ik had al wat drinken voor hem gehaald, en meebetaald aan de wijn, dus ik vond het niet nodig. We hebben daar echt een uur lange discussie gehad, over dat hij tijd aan mij had besteed, en dat ik hem wat moest terug geven, maar ik legde hem uit dat hij dat dan van tevoren had moeten zeggen; ik dacht dat hij gewoon aardig was. Beledigingen over en weer zijn gevallen (ik moest meer mijn hersens gebruiken volgens hem, ik vond hem erg kinderachtig bezig), en daarna kwam hij ermee aanzetten dat ik geen bus meer kon pakken. Weer lopen zeiken, uiteindelijk heb ik gewoon een bus gepakt en ben ik richting de parish gegaan, ben wel benieuwd hoe hij de volgende keer reageert; volgens mij was hij aangeschoten. Ook gelijk een beetje gedesillusioneerd geraakt; ik dacht dat ik hier misschien wat vrienden zou kunnen maken, maar blijkbaar eindigt het toch gewoon weer in ouderwets bedelen. Weet niet helemaal hoe ik hierover moet denken, zit te twijfelen of ik zelf fout zat, of dat hij gewoon een profiteur was, maar volgende keer in ieder geval goed opletten hoe hij op mijn opmerkingen reageert, kijken of ik erachter kan komen wat nou precies zijn doel is.

De dag daarna (vrijdag) hebben de landbouwmeiden hun afscheidsfeestje gehouden, want die gaan volgende week weg. Dit is erg gezellig geworden, zoals ik al zei hebben zij zich helemaal gemengd met de bevolking, dus er waren veel vrienden bij de bar waar het gehouden werd (buiten trouwens). Achter elkaar werden er greens uitgedeeld (carlsberg bier), beetje zitten praten met iedereen, wel lachen. We zijn nog even terug gegaan richting parish om 19:00 om wat te eten, daarna weer terug gegaan, nog een gast dronken geworden, Leonie (landbouwmeid) had het even zwaar te pakken omdat ze nogal gevoelig is voor de praatjes van de jongens hier, en later zijn de landbouwmeiden en hun vrienden richting Town gegaan om verder te feesten, en zijn Claire, Robin en ik terug gegaan richting de parish. Daar had ik eindelijk mijn flaptop weer terug (eerder gebruikten de landbouwmeiden hem voor hun verslag), dus we zijn even wezen kijken naar de vele foto’s en filmpjes van de safari. Heb al een beetje uitgezocht welke leuk zijn en welke niet, ga proberen ze aan de hand van dit verslag mooi op een rijtje te zetten om er zo een mooi verslag van te maken (papa, bedankt voor de ruimte!). Later begonnen aan dit verslag, waar ik inmiddels al ruim een uur mee bezig ben, en ik vind het wel weer even mooi geweest (het is inmiddels alweer zaterdag, 00:31 nu ik dit typ). Ga morgen nog even kijken naar de foto’s, en dan het hele zooitje uploaden. Nu ben ik het zat, ik hoop dat het een mooi verslag is geworden, heb geprobeerd zoveel mogelijk mijn gedachten echt uit te typen, en ik vind het wel weer gescheten…mazzel!