Genoeg gechilled, op naar avontuur

Hallo, daar zijn we weer. De groep is helaas inmiddels geslonken; gisteren hebben we afscheid genomen van Tim (die volgens mij nu zo ongeveer weer thuis zal zijn), en Jim en ik zijn overgebleven om de rest van Maleisie te ontdekken. De tijden van strandchillen zijn voorbij; vandaag hebben we door een tropisch regenwoud getrokken, en overmorgen vliegen we naar Borneo om de echte jungle in te duiken. Ik zal eerst nog even de afgelopen dagen voor u schetsen:

Ma 23-01: De dag van het laatste bericht, en over deze dag valt eigenlijk niet veel meer te melden; 's avonds was Jim moe en ging hij naar z'n bedje toe, en zijn Tim en ik nog wat wezen drinken bij de inmiddels voor ons welbekende Babylon (reggeatent/zuiptent op het strand).

Di 24-01: We waren een beetje 'running out of things to do on Langkawi', dus 's ochtends besloten we maar om op onze scootertjes te rijden richting het dorpje Kuah, waar we afgezien van onze aankomst met de ferry daar nog niks van gezien hadden. Op de map leek het niet zo heel ver weg, maar op de scootertjes was het toch nog een behoorlijk end. En dat terwijl ze toch behoorlijk snel gingen; we hebben de 110 aangetikt! Het leek er op dat we niet helemaal de snelste weg hadden gepakt, maar ach, zo zie je nog eens wat van het eiland. Op een gegeven moment leken we er bijna te zijn, maar dacht ik dat we al te ver waren gereden en dus een stuk terug moesten. Nadat we een stuk terug waren gereden bleek dat we helemaal niet verkeerd waren gereden, en dat we dit teruggereden stuk dus gewoon weer opnieuw terug kunnen rijden. Het is maar goed dat mijn ouders mij ooit die TomTom hebben gegeven. Na dit zoektochtje kwamen we eindelijk aan bij Kuah, waar het hoofddoel eigenlijk was om een cameratasje voor mijn camera te zoeken. Ze hadden echter niks interessants (behalve een verkoopster die continue irritant naast me ging staan zonder wat te zeggen, zelfs nadat ik had gezegd dat ik het wel alleen af kon), dus onverrichter zake besloten we terug te keren naar ons hostel. Maar eerst; eten! Onderweg wilden we stoppen bij een lokaal tentje om wat rijst met kip te scoren, dus ik reed voorop om wat leuks te spotten. Op een gegeven moment zag ik wat, en bal die honger heeft + een eettentje ziet terwijl hij op de scooter rijdt is niet de meest oplettende bestuurder, en toen iemand mij net op dat moment wilde inhalen zorgde ik nog voor een bijna-ongeluk ook. Gelukkig was er geen echte botsing, en na wat kwade blikken van Maleisiers die hiermee voorgoed hun vertrouwen in de Westerlingen hadden verloren gingen we maar wat eten. De rest van de middag was wederom luieren en niks doen, 's avonds hebben we gegeten bij een lokaal tentje waar het eten niet heel boeiend was behalve mijn geBBQede vis, en hierna was het wederom tijd voor de Babylon. Deze avond was het wat gezelliger, en hebben we wat meer gemingeld. Na wat gesocialized te hebben, en na het feest nog een verfrissende duik in zee genomen te hebben, kwam deze dag echter ook weer aan een einde.

Wo 25-01: Onze laatste volle dag op Langkawi; 's ochtends zijn we weer naar Kuah gegaan (deze keer wel de juiste route) om tickets voor de boot terug naar Penang/Georgetown te nemen de volgende dag, en hierna hebben we genoten van onze laatste stranddag. Het was wederom een heerlijk dagje; goed gezonnebakt en gezwommen, Tim en ik hebben nog een half uurtje op een waterscooter gecrossed, en na weer wat gegeten te hebben bij hetzelfde tentje als de dag daarvoor (waar het eten deze keer wel bij iedereen goed in de smaak viel) was het weer Babylon-time. Wederom een gezellige avond, en helaas alweer ons laatste avondje op Langkawi!

Do 26-01: Vertrek van Langkawi; 's ochtends hebben we de boot gepakt naar Georgetown (op het eiland Penang), en eenmaal aangekomen gingen we gelijk naar het ''hotel'' waar we de volgende keer ook geslapen hadden (en waar het erg goed beviel met ons big-ass balkon), en jawel; de vriendelijke meneer achter de balie herkende ons nog, en we kregen weer dezelfde kamer; de enige met groot balkon! Na even wat gechilled te hebben zijn we de straat weer op gegaan om wat eten te zoeken, en we zijn gaan zitten bij een soort Engelse pub om te gaan avondeten. Het eten beviel goed (behalve bij Jim), en na het dinner zijn we nog even wezen Internetten, en biertjes drinken op het balkon. Hierna begonnen we toch stiekem weer een beetje honger te krijgen, en we hebben bij een straatstalletje hamburgers besteld, en het waren de lekkerste hamburgers ooit! Twee vriendelijke kerels die intens hamburgers staan te flippen, een eitje bakken op de plaat en deze creatief om de burgers heen wikkelen, en een mooi assortiment aan sauzen en groentes erop flikkerden (dit laatste niet voor mij natuurlijk!). Na een goede bodem te hebben gelegd hebben we het centrum van Georgetown bezocht, wat ons erg deed denken aan Noordwijk; een rijtje barren naast elkaar (maar dan iedereen op terrasjes buiten ipv binnen), en veel gezellig aangeschoten jonge mensen. We hebben een mooie Tiger Tower besteld (soort grote plastic toren met een ijsbuis erin gevuld met Tiger bier, waar je zelf uit kan tappen), en na deze soldaat gemaakt te hebben hadden we het wel weer gezien daar. Hierna hebben we nog even op het balkon nagebierd, en daarna was het weer bedtijd.

Vr 27-01: Helaas, de dag dat we afscheid moesten nemen van Tim; 's ochtends hebben Jim en ik op tijd het hotel verlaten om de bus te pakken richting de Cameron Highlands (mooi hooggelegen berggebied met regenwouden en plantages), en hebben we Tim alleen moeten laten die vervolgens 3 vluchten in zijn eentje zou moeten pakken (alles goed gegaan Tim?). We waren niet jaloers op hem. Gelukkig konden wij onze reis verzetten, en we zijn in de minivan gestapt om de 4.5 uur durende rit naar de Cameron Highlands te maken. Nadat we al redelijk wat gedoe met hostels op Langkawi hadden gehad wilden we nu graag van tevoren iets regelen, maar dit leek weer niet te gaan lukken. Eenmaal aangekomen kregen we nog leuker nieuws; de lodge zat vol, alles in het stadje Tanah Rata (te midden van de Cameron Highlands) zat vol, en het enige wat ze ons konden biedden was een overnachting op 1 van de sofa's in hun zogenoemde Jungle Bar a 5 Ringgit per nacht (=1,25 eu). Goed, het zou geen comfortabele nacht worden, maar het zou wel weer een leuk mini-avontuurtje worden. We besloten om voor de zekerheid nog even rond te vragen in het stadje, waar we uiteindelijk erg lekker Indisch gegeten hebben compleet met Naan brood met sausjes, maar waar we niet meer hebben rondgevraagd of er elders nog kamers waren. Het zou dus een nachtje slapen op een sofa in een bar worden; we hadden 2 relaxte gasten ontmoet met wie we de avond doorgekomen zijn met kaartspellen en Regenwormen (soort dobbelspel), en nadat iedereen de Jungle Bar (/ onze kamer) hadden verlaten hebben we elk een eigen sofa gepakt en zijn we in slaap gevallen. Jim en ik zijn het er over eens dat het de kutste nacht ooit was, aangezien slapen op een te kleine sofa in een koude ruimte met lampjes, muggen en geen beddengoed, maar ach je maakt in ieder geval weer wat mee zo.

Za 28-01: Na helemaal gaar wakker geworden te zijn moesten we snel opfrissen, want vandaag zijn we op een tour door de Cameron Highlands geweest. We zijn vanmorgen in een 4x4 gestapt, die ons na een vrij onaangename rit van 1 uur afzetten bij een regenwoud. Hier hebben we zo'n 1 uur gelopen, met onderweg mooie vergezichten en glibberige junglepaadjes, op weg naar een schijnbaar hele grote bloem/paddestoel. De tocht erheen was erg mooi, maar de bloem was een beetje een anticlimax; het was wel een bizar groot rood ding voor een bloem (of eigenlijk paddestoel maar het leek meer op een bloem), maar de tocht zelf was mooier dan de bloem op het einde. Na dezelfde weg weer terug zijn gegaan was het tijd voor een blowpipe demonstratie, was op zich wel leuk was maar wel een echt vooropgezet toeristisch showtje. We hebben zelf ook allemaal even mogen schieten (ik had het beste schot!), en na nog even rondgekeken te hebben in het dorpje was het tijd voor de volgende stop; de theeplantage. De Cameron Highlands zit er vol mee, en dit was een klein fabriekje met een cafeetje ernaast waar we even wat gegeten en gedronken hebben, en wat foto's hebben geschoten van het mooie uitzicht. Hierna kwam de butterfly farm, waar we allebei niet heen gegaan zijn maar later wel van anderen hoorden dat het heel erg de moeite waard was, en als laatste een strawberry farm die ook weer niet heel boeiend was. Al met al een mooie dag, maar het was niet allemaal even spannend.

Helaas kunnen we niet langer blijven hier; er valt waarschijnlijk veel meer te zien in de Cameron Highlands, maar we moeten morgen weer terug naar Kuala Lumpur om daar weer een nachtje te slapen, en dan maandag naar Borneo te vliegen om daar 2 weken te Jungelen, hiken, duiken, en wie weet wat nog meer. Tot horens vanuit Borneo!

Over de foto's; het lijkt niet helemaal goed te gaan met het uploaden naar Facebook (dank aan Hella en de Poehbeer/Leonie voor de tips), maar ik weet helaas even gauw geen betere manier. Ik heb zojuist weer een zooitje geupload, ik hoop dat de onderstaande link werkt, zo niet dan hoor ik het graag van jullie, dan ga ik verder zoeken om iets te fixen:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.364774506870546.103858.100000139999902&type=1